MASAŻ SEGMENTARNY

MASAŻ SEGMENTARNY

Masaż segmentarny oraz jego zasady mają swój początek w XX wieku. Wówczas neurofizjolog H. Head jako pierwszy stwierdził, że w chorobach poszczególnych narządów wewnętrznych określone odcinki skóry (dermatomy*) wykazują szczególną wrażliwość na bodźce. W związku z tym bodźce takie jak zimno, ciepło czy ucisk (które w zwykłych warunkach nie sprawiają bólu) stają się bolesne. Można stwierdzić, że masaż segmentarny jest zespołem rękoczynów (chwytów i technik) stosowanych w celu świadomego, odruchowego oddziaływania na wszystkie tkanki i ich zmiany chorobowe.Głównym założeniem masażu segmentarnego jest opracowanie każdej odruchowej zmiany tkankowej poprzez stosowanie najwłaściwszych technik.
Poszczególne chwyty i opracowania stosowane w masażu segmentarnym mają ściśle określoną kolejność, zatem poddając się takiemu zabiegowi, Twoje ciało będzie masowane jak poniżej:
  1. grzbiet,
  2. miednica,
  3. klatka piersiowa,
  4. kark oraz głowa,
  5. brzuch,
  6. kończyny górne i dolne.
Krąg czynnościowy, czyli połączenie organu z odpowiadającą temu organowi częścią ciała, pozwala zdiagnozować poszczególne problemy zdrowotne. Jeżeli zatem podczas masażu odczuwana jest bolesność lub dyskomfort na danym odcinku ciała, można działać precyzyjnie dla zniwelowania tych dolegliwości, na przykład:
  • nerki, serce, płuca i wątroba to narządy powiązane z segmentami szyjnymi (C),
  • przełyk, trzustka i oskrzela należą do segmentów piersiowych (Th),
  • wewnętrzne narządy płciowe oraz moczowód wykazują dolegliwości przy oddziaływaniu na segmenty piersiowe (Th) i lędźwiowe (L).
Korzyści z wizyty u specjalisty są zatem podwójne: od wykrycia przyczyn dolegliwości po skuteczne oddziaływanie na narządy wewnętrzne poprzez profesjonalnie wykonany masaż.
To obszar skóry, który jest zaopatrywany czuciowo przez pojedynczy nerw rdzeniowy (pojedynczy segment rdzenia kręgowego), jednak unerwienie może być doprowadzane do skóry przez dwie lub więcej gałązek skórnych. Nerwy zaopatrujące czuciowo skórę, a więc i dermatomy kończyny górnej pochodzą ze splotu ramiennego z brzusznych gałązek nerwów rdzeniowych od C5 do TH1. Segmentowy przebieg dermatomów można łatwo dostrzec na kończynie górnej trzymanej w poziomie w odwiedzeniu z kciukiem skierowanym ku górze. Układ dermatomów pochodzi z rozwoju płodowego kończyny, „pączkującej” z boku segmentarnie zbudowanego zarodka, który wydłuża się, rozciągając dermatomy na zewnątrz.

MASAŻ POWIĘZIOWO-MIĘŚNIOWY

MASAŻ POWIĘZIOWO-MIĘŚNIOWY

Masaż mięśniowo-powięziowy jest nowoczesną metodą fizjoterapii stosowaną w leczeniu bólu mięśni i stawów. Opiera się na koncepcji taśm anatomicznych stworzonych przez Toma Myersa, amerykańskiego fizjoterapeutę. Masaż powięziowy przynosi ulgę w bólu, poprawia zakres ruchomości tkanek i poprawia ogólne funkcjonowanie organizmu. Z terapii może skorzystać szerokie spektrum pacjentów, dlatego też ta nowoczesna forma masażu cieszy się rosnącą popularnością na całym świecie.

Terapia mięśniowo-powięziowa to forma fizjoterapii stosowana w leczeniu bólu mięśni, stanów zapalnych stawów, urazów, przeciążeń i stanów przewlekłego bólu. Jej niezwykłe efekty pozwalają na leczenie wielu różnych dolegliwości i chorób układu ruchu.Terapia może być zastosowana zarówno w stanie ostrym, jak i w przewlekłym bólu u pacjentów w każdym wieku. Masaż powięzi opiera się na koncepcji połączenia różnych struktur ciała, powięzi i mięśni w układy zwane taśmami mięśniowymi. Wspomniane tkanki ulegają jednak często przeciążeniom i sklejają się ze sobą, ograniczając ruchomość i prowokując stany zapalne.Masaż mięśniowo-powięziowy ma na celu rozerwanie złączonych powięzi i mięśni i przywrócenie mobilności oraz elastyczności chorym tkankom.
Każdy pacjent kierujący się na masaż z powodu bólu może skorzystać z terapii mięśniowo-powięziowej. Taśmy powięziowe łączą ze sobą różne struktury naszego ciała, dlatego niekiedy ból w danej okolicy może pochodzić z zupełnie innego miejsca. Dla przykładu, ból mięśniowo-powięziowy stawu kolanowego może wynikać z nieprawidłowego ustawienia miednicy i biodra. Taśmy mięśniowo-powięziowe, które łączą ze sobą te stawy, mogą ulec dysbalansowi i wywoływać nieprzyjemne dla pacjenta odczucia. Rozluźnienie mięśniowo-powięziowe przynosi ulgę również osobom ze wskazaniami psychosomatycznymi.Ból mięśniowo-powięziowy twarzy oraz stawu skroniowo-żuchwowego może sugerować ukrywaną złość oraz nerwowość, zaś zaburzenia mięśni dna miednicy często wiążą się z lękiem oraz stresem u kobiet. Struktury takie jak taśma powierzchowna tylna decydują np. o połączeniu grzbietu ze ścięgnem Achillesa i tym samym tworzą ból powięzi niełatwy do zdiagnozowania przy zwykłym badaniu. Dlatego każda osoba, która odczuwa zmiany bólowe w obrębie swojego układu ruchu (to znaczy mięśni czy stawów), może kierować się na rozluźnienie powięzi oraz techniki powięziowe.
Masaż powięzi znajduje zastosowanie przede wszystkim w terapii układu ruchu, jednak może być zastosowana w wielu dolegliwościach i chorobach. Możemy do nich zaliczyć:
  • każdy ból i dyskomfort mięśni, stawów czy ich struktur,
  • choroby zwyrodnieniowe, choroby reumatyczne,
  • urazy i przeciążenia stawów,
  • ból kręgosłupa,
  • bóle kończyn niewiadomego pochodzenia,
  • zespoły bólowe (łokieć tenisisty, rwa kulszowa, rwa udowa, zespół cieśni nadgarstka czy zespół zamrożonego barku),
  • migreny,
  • ból i dyskomfort w ciąży i po porodzie,
  • wysiłkowe nietrzymanie moczu i stany bólowe mięśni dna miednicy,
  • sztywność mięśni i przykurcze,
  • obrzęki.
Taśmy mięśniowo-powięziowe wymagają holistycznego i cierpliwego zrozumienia oraz pracy. Powięź głęboka i powięź powierzchowna ciała mogą dawać bardzo różne obrazy bólowe. Niekiedy samo badanie oraz dokładna ocena stanu zdrowia pacjenta może nakierować na prawidłową przyczynę bólu i już jedna sesja terapeutyczna okazuje się wystarczająca w procesie leczenia.Najczęściej 2–3 spotkania w odpowiednich odstępach czasowych przynoszą pierwszą ulgę w bólu, zaś cała seria zabiegów potrafi skutecznie wyeliminować przyczyny bólu mięśniowo-powięziowego.

MASAŻ IZOMETRYCZNY

MASAŻ IZOMETRYCZNY

Masaż izometryczny jest zabiegiem fizjoterapeutycznym, stosowanym u osób, u których doszło do częściowego zaniku bądź znacznego osłabienia mięśni. Masaż izometryczny stosuje się również profilaktycznie – jako rodzaj masażu relaksacyjnego. Należy on do krótkich zabiegów, które jednak należy wykonywać często.

Przed każdą sesją masażu izometrycznego masażysta mierzy obwód mięśnia w dwóch miejscach, by w trakcie serii zabiegów móc porównywać rezultaty. Masaż izometryczny powinien być wykonywany codziennie lub co drugi dzień, w ciągu 10-20 sesji. Zarówno częstotliwość, jak i intensywność zabiegu dostosowuje się do konkretnej osoby, biorąc pod uwagę m .in. jej wiek, płeć, wydolność organizmu.

Po pierwszych zabiegach zmniejsza się tkanka tłuszczowa, więc i obwód mięśnia również. Jednak po kolejnych sesjach masażu izometrycznego zaczyna przybywać masy mięśniowej, a co za tym idzie – również obwodu mięśnia. Jeżeli w przypadku konkretnej osoby masaż izometryczny nie daje efektów, zaleca się zmianę zabiegu fizjoterapeutycznego.

Masaż izometryczny jest zabiegiem leczniczym, mającym przywrócić mięśniom właściwą masę i siłę, bez konieczności obciążania masowanej osoby wysiłkiem fizycznym. Stosuje się go u osób z poważnymi uszkodzeniami mięśni, ponieważ przyspiesza on ich regenerację. Dzięki masażowi izometrycznemu poprawie ulega krążenie limfy, a skóra, przez to, że jest bardziej utleniona i lepiej ukrwiona, staje się jędrniejsza.
Masaż izometryczny wykonuje się więc u pacjentów po udarach i wylewach oraz tym, u których doszło do niedowładu kończyn na skutek długiego unieruchomienia. Masaż jest również zalecany u osób, które uległy złamaniom, poprawia ukrwienie uszkodzonej kończyny. Masaż izometryczny stanowi również element fizjoterapii u osób po złamaniach kończyn i tych, którzy przez długi czas leczyli ranę pod opatrunkiem. Ten rodzaj zabiegu stosuje się także przy porażeniu wiotkim. Warto dodać, że masaż izometryczny ma nie tylko działanie lecznicze, może być również stosowany jako element kuracji odchudzającej i u osób, które chcą zredukować swój cellulit, ponieważ redukuje podskórną tkankę tłuszczową. Co więcej, zabieg bywa traktowany jako część treningu sportowego, ponieważ wzmacnia siłę mięśni i poprawia ich sprężystość.
Do wykonywania masażu izometrycznego istnieje wiele przeciwwskazań, znacznie więcej niż w przypadku zabiegów, mających jedynie działanie profilaktyczne czy relaksujące. Nie wykonuje się go u osób chorych na stwardnienie rozsiane i w przypadku całkowitego braku napięcia mięśniowego. Przeciwwskazanie do masażu izometrycznego stanowi również niepełny zrost kostny i przerwanie ciągłości skóry. Co więcej, zaleca się zrezygnować z tego rodzaju również przy zmęczeniu mięśni i przy zanikach mięśni pochodzenia neurologicznego. Tak jak w przypadku większości masaży, przeciwwskazania do masażu izometrycznego stanowią:

  • choroba nowotworowa,
  • ostra niewydolność krążeniowa,
  • nadciśnienie,
  • żylaki, infekcje, zwłaszcza, gdy występuje gorączka,
  • masażu izometrycznego nie wykonuje się również u kobiet w czasie menstruacji i u pań w ciąży.

TERAPIA PUNKTÓW SPUSTOWYCH

TERAPIA PUNKTÓW SPUSTOWYCH

Terapia punktów spustowych (trigger points) – wykorzystuje różne formy ucisku i ruchów we wrażliwych miejscach w obrębie brzuśca mięśniowego lub powięzi mięśnia. Punkt spustowy jest to wrażliwy punkt w mięśniu, obszarze mięśniowo­‍ ścięgnistym lub w więzadle odznaczający się bólem przeniesionym do okolicy objawowej. Celem terapii jest uwolnienie od bólu i poprawa zaburzonych wzorców ruchowych. Punkty spustowe pojawiają się w mięśniach narażonych na długotrwałe przeciążenia, często na skutek stresu, przemęczenia, bruksizmu, urazów i mikrourazów.

Poprzez rozluźnienie, wydłużenie, zlikwidowanie zrostów i uwolnienie utrzymujących się wzorców nieprawidłowych napięć w tkankach uzyskamy przyspieszoną regeneracja tkanek, co będzie skutkować zmniejszeniem bólu, poprawą giętkości mięśni i powięzi, poprawą płynności ruchu oraz przywróceniem prawidłowego zakres ruchu w najbardziej efektywny i najmniej obciążający sposób. Skuteczność powyższych technik została udowodniona naukowo, a ich stosowanie jest bezpieczne dla pacjenta..

Według Riggsa: „to zrozumienie warstw ciała i możliwości pracy z tkanką w tych warstwach zmierzającej do rozluźnienia, wydłużenia i uwolnienia utrzymujących się wzorców nieprawidłowych napięć w możliwie najbardziej skuteczny i energooszczędny sposób”.

  • Zmniejszenie bólu.

  • Zwiększenie rozluźnienia.

  • Poprawa przenoszenia napięć poprzez ciało.

  • Obniżenie poziomu stresu.

  • Przywrócenie lepszej postawy rekonwalescencji.

  • Zwiększenie giętkości ruchu.

  • Zwiększenie płynności ruchu.

  • Uwalnianie stawów o zmniejszonej ruchomości.

  • Poprawa ukrwienia.

  • Poprawa zakresów ruchu.

  • Zmniejszenie napięcia mięśni.

  • Rozciągnięcie mięśni i powięzi.

  • Wspomaganie terapii punktów spustowych.

  • Poprawa funkcji mięśni.

  • Odzyskiwanie równowagi (balansu) mięśniowego.

  • rwa kulszowa

  • rwa barkowa

  • zespół bólowy kręgosłupa

  • napięciowy ból głowy, migreny

  • różnego pochodzenia bóle pachwin, krocza, żuchwy

  • zaburzenia napięcia mięśniowego, sztywność mięśni

  • ograniczenia ruchomości stawów

  • blizny i obrzęki

  • po unieruchomieniach stawów (po urazach, operacjach)

  • choroby zwyrodnieniowe i reumatyczne w celu rozluźnienia mięśni i złagodzenia dolegliwości bólowych

  • wad postawy: skoliozy, koślawość/ szpotawość kolan, stóp

  • zaburzenia czynności w układzie ruchu: zablokowanie, nadmierna ruchomość

  • nieprawidłowe wzorce torebkowe

  • objawy przeciążenia poszczególnych odcinków mięśni

  • zaburzenia równowagi mięśniowej w ścięgnach i powięziach

  • niewydolność, niestabilność, przykurcze

  • skrócenia tkanek

  • „sklejenia” powięzi

  • schorzenia o charakterze przeciążeniowym (łokieć tenisisty, golfisty)

  • schorzenia o charakterze uciskowym (zespół górnego otworu klatki piersiowej, zespół ciasnoty przedziału przedniego, rwa gruszkowata)

  • ostre i przewlekłe zespoły bólowe kręgosłupa i kończyn (również te związane z tzw. „wypadnięciem jądra miażdżystego”)

  • skolioza

  • kifoza oraz inne bóle powstałe w wyniku stłuczeń, skręceń, zwichnięć, przeziębień, złamań, stresów